O τυφλός τενόρος με τη θεϊκή φωνή

Ο Αντρέα Μποτσέλι στο Ηρώδειο κατά του καρκίνου του μαστού

Για μια ακόμα φορά ο Αντρέα Μποτσέλι, ο τυφλός τενόρος με τη θεϊκή φωνή, έρχεται στην Αθήνα για να μας χαρίσει αξεπέραστες μουσικές στιγμές. Αυτή τη φορά η συναυλία του στο Ηρώδειο στις 7 Σεπτεμβρίου τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Εσωτερικών και τα έσοδα θα πάνε στο Ίδρυμα Δράσης για τον καρκίνο του μαστού. 
Ο Αντρέα Μποτσέλι είναι ο δημοφιλέστερος τενόρος όλων των εποχών. Οι δίσκοι του έχουν πωλήσει πάνω από 65 εκατομμύρια αντίτυπα, πράγμα που σημαίνει ότι ακούγεται από
ένα τεράστιο ποπ κοινό και όχι μόνο από αυτό της όπερας, ενώ έχει ψηφισθεί ως ένας από τους γοητευτικότερους άνδρες του πλανήτη. Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με ένα τενόρο με επιτυχίες και «ίματζ» που θα ζήλευαν πολλοί ποπ καλλιτέχνες. 
Όμως όλα αυτά δεν οφείλονται σε κάποια τεχνική μάρκετινγκ, αλλά σε μια μοναδική φωνή. «Αν ο Θεός τραγουδούσε, θα ακουγόταν σαν τον Αντρέα Μποτσέλι». Αυτή η φράση της Σελίν Ντιόν δεν κρύβει καμιά υπερβολή για το ταλέντο ενός τενόρου, που ο κόσμος της όπερας, λες και τον περίμενε χρόνια, για να της φέρει φρέσκο αέρα και να την ξανακάνει ένα «λαϊκό» είδος, όπως την εποχή του μεγάλου Ενρίκο Καρούζο.

Φωνή που μιλά στην ψυχή 
Η φωνή του Μποτσέλι είναι μελαγχολική αλλά γεννά στην ψυχή του ακροατή μια λάμψη, ένα φως. Μια φωνή με ένα ηχόχρωμα που του επιτρέπει να τραγουδά από μπελ κάντο μέχρι θρησκευτικές άριες και ποπ μπαλάντες. Από την άλλη, το γεγονός ότι είναι τυφλός από τα 12 του, τον οδήγησε σε μία απομόνωση, γεγονός που φόρτωσε τις ερμηνείες του με περισσότερη ευαισθησία. Αυτό τον βοήθησε να ξεπεράσει τα όρια της κλασικής και ποπ μουσικής και να γίνει ο βασιλιάς του classical crossover (Τρεις Τενόροι, Έμμα Σάπλιν κλπ). 
Το τραγούδι με το οποίο έγινε διάσημος το 1996 είναι το οπερατικό ποπ «Time to Say Goodbye» (στα ιταλικά «Con de Partiro») σε ντουέτο με την Σάρα Μπράιτμαν και συνοδευόμενος από την Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου. Το 1994, ο Ζούτσερο έγραψε το «Il Mare Calmo della Serra», με το οποίο ο Μποτσέλι κέρδισε το βραβείο καλύτερου νέου καλλιτέχνη στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, ενώ το άλμπουμ με τον ίδιο τίτλο θα γινόταν πλατινένιο μέσα σε εβδομάδες. Ακολούθησαν τα άλμπουμ «Bocelli» και «Romanza», από τα δημοφιλέστερα ποπ άλμπουμ όλων των εποχών στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Ήταν όμως το «Sogno» του 1999, που άρχισε την Μποτσελιμανία. Το άλμπουμ συμπεριελάμβανε το «The Prayer», το ντουέτο του με τη Σελίν Ντιόν από την ταινία κινουμένων σχεδίων «Η κατάκτηση του Κάμελοτ», που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Τραγουδιού. 
Παράλληλα, ο Μποτσέλι θα ξεκίναγε την καριέρα του ως «σύγχρονος, αλλά παλαιομοδίτης τενόρος». Το 1994, έκανε το οπερατικό του ντεμπούτο με τον ρόλο του ΜακΝτάφ από τον «Μακμπέθ» του Βέρντι. Το 1995 ηχογράφησε ο πρώτο του άλμπουμ με άριες, το «Viegno Italiano». Το 1998, κέρδισε τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο, ως Ροντόφλο στη «Μποέμ» του Πουτσίνι και ακολούθησε το άλμπουμ «Aria - The Opera Album». Το 1999, έκανε το αμερικάνικό του ντεμπούτο στην Όπερα του Ντιτρόιτ με τον «Βέρθερο» του Μανεσέ. Από εδώ και πέρα, τα κοντσέρτα του θα δίνονταν υπό τη μπαγκέτα των πιο διάσημων μαέστρων των καιρών μας.

Στροφή στον Χριστιανισμό 
Να πούμε εδώ, ότι για πολλά χρόνια ο Μποτσέλι υπήρξε αγνωστικιστής, αλλά το 1994, εντρυφώντας στο έργο του Τολστόι ξαναβρήκε την πίστη του. Αυτό τον οδήγησε τα Χριστούγεννα του 1994 να τραγουδήσει το διάσημο ύμνο Adente Fidelis στο ναό του Αγίου Πέτρου, ενώπιον του Πάπα Ιωάννη-Παύλου. Θα τραγουδούσε επίσης το 1996 στο διεθνές Ευχαριστήριο Κογκρέσο της Καθολικής Εκκλησίας. Το δε «Sacred Arias»του 1999, ένα από τα κορυφαία του επιτεύγματα, συμβολίζει τη σημασία που έχει ο Χριστιανισμός για το διάσημο τενόρο. Και δεν είναι σύμπτωση ότι αυτό είναι το δημοφιλέστερο άλμπουμ κλασικής μουσικής όλων των εποχών από ένα σόλο καλλιτέχνη. Η κορυφαία δε, ομολογία της πίστης του υπήρξε η ερμηνεία του στο «Ellens dritter Gesang» του Σούμπερτ στη διάρκεια εκδήλωσης μνήμης για τα θύματα της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου. 
Μετά το 2000, κυκλοφόρησε τα βραβευμένα και δημοφιλή άλμπουμ «Verdi», «Cieli di Toscani» και «Sentimento», ενώ το «Incant», που κυκλοφόρησε στα 50α γενέθλια ήταν ένας φόρος τιμής στις ιταλικές ρίζες του. Παράλληλα θα κυκλοφορούσε οκτώ ολοκληρωμένες όπερες με καλύτερη την «Κάρμεν». 
Ο Μποτσέλι έχει παίξει για όλους τους ηγέτες του πλανήτη, από τον Μπερλουσκόνι μέχρι και για τον Μεντβέντεβ. Το 2006 ανακηρύχθηκε Επίσημος Αξιωματούχος του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας, ενώ φέτος απόκτησε το δικό του αστέρι στο Μονοπάτι της Δόξας του Χόλλυγουντ. Ο ίδιος όμως παραμένει ταπεινός και δηλώνει: «Όσο περισσότερο βυθίζομαι στο τραγούδι, τόσο λιγότερο καταλαβαίνω. Ξέρω μόνο ότι ο Θεός μου έδωσε μια φωνή, με την οποία μπορώ να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι, και με αυτήν την έννοια μπορώ να την περιγράψω ως αναγνωρίσιμη φωνή». Αυτόν τον μεγάλο, γοητευτικό, αλλά ταυτόχρονα ταπεινό καλλιτέχνη διάλεξε το Ινστιτούτο Δράσης για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού για την φιλανθρωπική συναυλία του στις 7 Σεπτεμβρίου.


via