Χάρη σε μία καινούργια μέθοδο, η οποία ονομάζεται "θεραπεία μέσω φαντασιακής ανάκλησης", ο ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού Μπάρι Κράκοου, κατάφερε να βοηθήσει δεκάδες ασθενείς. Ο ασθενής γράφει το δικό του happy end και το ανακαλεί κάθε φορά που ο εφιάλτης στοιχειώνει τον ύπνο μας!
Χάρη σε μία καινούργια τεχνική και μέθοδο, η οποία βασίζεται σε τρία πολύ απλά βήματα και η οποία ονομάζεται "θεραπεία μέσω φαντασιακής ανάκλησης" (imagery rehearsal therapy) ο ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού Μπάρι Κράκοου, κατάφερε να βοηθήσει δεκάδες ασθενείς που έπασχαν από τη νόσο....
του εφιάλτη.
Η μέθοδος αποτελείται από τρία βήματα:
Πρώτον, ο ασθενής ανακαλεί στον νου του τις λεπτομέρειες του εφιάλτη. Τις αποθηκεύει, όσο μπορεί, στη μνήμη του και κατόπιν ζωγραφίζει, καταγράφει ή διηγείται την τρομακτική εμπειρία του.
Δεύτερον, ο ασθενής θα πρέπει να γράψει ο ίδιος ένα θετικό σενάριο για ώρα ανάγκης, να επινοήσει δηλαδή μια διαφορετική κατάληξη του εφιάλτη, η οποία πρέπει οπωσδήποτε να έχει ευτυχές, για τον ίδιο, τέλος.
Τρίτον, ο ασθενής πρέπει να μελετήσει κάποιες συγκεκριμένες στρατηγικές υπέρβασης του φόβου. Επί δύο εβδομάδες ο ασθενής θα πρέπει να εξευμενίσει τον εφιάλτη προβάλλοντας μέσα του συνειδητά το σενάριο με το χαρούμενο τέλος.
Η μέθοδος υπόσχεται λαμπρά αποτελέσματα, ενώ χαρακτηριστικό είναι ένα παράδειγμα πλήρους θεραπείας νεαρής γυναίκας.
Η συγκεκριμένη είδε σε εφιάλτη ότι την καταδίωκε ένα αυτοκίνητο, ενώ κάποια τεράστια μάτια που ανήκαν σε ένα τέρας την πλησίαζαν. Στον ύπνο της είπε ότι ένιωθε εντελώς παγιδευμένη. Δεν μπορούσε να ξεφύγει και ξύπνησε κάθιδρη, ουρλιάζοντας. Ο ψυχολόγος τής ζήτησε να αλλάξει το τέλος του εφιάλτη σε κάτι ευτυχές. Η ασθενής μεταμόρφωσε το αυτοκίνητο σε λιμουζίνα που θα την πήγαινε σε μια δεξίωση και μετέτρεψε τα τρομακτικά μάτια σε τεράστιες σαπουνόφουσκες.
Με την τεχνική αυτή, ο δρ Κράκοου υποστηρίζει ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση, ο ασθενής μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί αυτό το σενάριο σωτηρίας ακόμη και μέσα στον ίδιο τον ύπνο του.
Να σημειωθεί ότι εφιάλτες βλέπει το 4%-8% των ενηλίκων, περίπου μία φορά την εβδομάδα. Όσοι είχαν μια τραυματική εμπειρία βλέπουν εφιάλτες πολύ συχνότερα. Για τη θεραπεία τους έχει επιστρατευθεί η συμπεριφορική ψυχολογική θεραπεία αλλά και φάρμακα, όπως ένα ειδικό σκεύασμα για την πίεση, που δημιουργεί έναν πιο ήσυχο ύπνο.
Πλήθος ερευνών υποδεικνύουν ότι τα περισσότερα παιδιά που εκτίθενται καθημερινά επί αρκετές ώρες στη βία της μικρής οθόνης της τηλεόρασης ή του υπολογιστή κοιμούνται λιγότερο ή χειρότερα, ενώ συχνά τρομοκρατούνται από βίαια όνειρα.
Η εμπειρική αυτή διαπίστωση δεν αποτελεί ωστόσο και αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι για τον ταραγμένο ύπνο των παιδιών ευθύνονται αποκλειστικά αυτές οι ταινίες ή τα βιντεοπαιχνίδια. Σημαντική ή και μεγαλύτερη ευθύνη μπορεί να έχει π.χ. η οικογενειακή βία και ανισορροπία που βιώνουν στο σπίτι.
Αντιδράσεις: Και οι εφιάλτες κάνουν καλό
Αρκετοί ωστόσο, είναι οι συνάδελφοι του δρος Κράκοου που δεν έχουν πειστεί από την τεχνική του. Οι οπαδοί της ψυχανάλυσης του Καρλ Γιουνγκ θεωρούν ότι αυτή η μέθοδος παρεμβαίνει στην εξέλιξη της προσωπικότητας του ατόμου, γιατί κατά τη γνώμη τους όχι μόνο τα καλά όνειρα, αλλά και οι εφιάλτες είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την ανθρώπινη ψυχολογία, καθώς μεταφέρουν κάποια κρίσιμα μηνύματα από το υποσυνείδητο στο συνειδητό του ατόμου.
Η θεώρηση του Γιούνγκ
Η θεώρηση του Γιουνγκ ισχυρίζεται ότι όταν εξαλείφουμε τους εφιάλτες, το μυαλό μας χάνει ένα πολύ σημαντικό όπλο, επειδή ο εφιάλτης προσπαθεί να μας πει κάτι που, όταν είμαστε ξύπνιοι, αποφεύγουμε συστηματικά να αντιμετωπίσουμε.
Αντιθέτως, ο δρ Κράκοου θεωρεί ότι ο κόσμος που βλέπει συχνά εφιάλτες υποφέρει από μια ψυχολογική διαταραχή. Λέει ότι τα οφέλη από τον εφιάλτη είναι πολύ λίγα μπροστά στη βλάβη που προκαλεί, όπως ο ταραγμένος ύπνος που δεν αφήνει περιθώρια για ψυχική γαλήνη και σωματική ξεκούραση.
ΠΗΓΗ: http://news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου