Αξιολογώντας στοιχεία όπως η σταθερότητα, οι παροχές υγείας, η κουλτούρα και το περιβάλλον, η εκπαίδευση, η ασφάλεια και οι υποδομές, η Μελβούρνη είναι η καλύτερη πόλη για να ζει κανείς στον κόσμο. Αυτό προκύπτει από την ετήσια έκθεση του Economist (Economist Intelligence Unit) η οποία βαθμολογεί με συγκεκριμένα κριτήρια την προσφερόμενη ποιότητα ζωής στους κατοίκους των πόλεων που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα.
Η επιτυχία της Αυστραλίας αγγίζει το απόλυτο αν συνυπολογίσει κανείς πως στις 10 πρώτες πόλεις οι έξι θέσεις ανήκουν σε πόλεις της Ωκεανίας. Καθόλου τυχαίο και κατά τη γνώμη μου πολύ δίκαιο.
Με το 99% των κατοίκων να ζει σε μονοκατοικίες με αυλές. Γεμάτη με τόσα πάρκα, γήπεδα και στάδια, παιδικές χαρές και αποκεντρωμένα εμπορικά κέντρα, η μητροπολιτική Μελβούρνη είναι ο παράδεισος της οικογενειακής ζωής. Οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία είναι θαυμάσια. Οι παροχές στην τρίτη ηλικία, αξιοζήλευτες. Βιβλιοθήκες, παντού. Με το κέντρο της πόληςγεμάτο με εντυπωσιακούς ουρανοξύστες οι οποίοι συναγωνίζονται ποιος θα κατακτήσει περισσότερα πράσινα αστέρια από την δημοτική αρχή. (φιλικά προς το περιβάλλον, με μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου).
ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ. Και στο κέντρο και την περιφέρεια.Προσωπικά από τότε που ήρθα εδώ δεν έχω πετάξει στο δρόμο ούτε γόπα τσιγάρου, ντρέπεσαι, θες δε θες. Αδέσποτα; Ούτε ένα.
Νυχτερινή ζωή; Αν και δεν έχω συχνά τη δυνατότητα να την παρακολουθώ, είναι εντυπωσιακή. Και όσοι πιστεύουν πως δεν ισχύει ας κυκλοφορήσουν ένα βράδυ, θα έχουν άπειρες επιλογές ειδικά σε εστιατόρια με γεύσεις από κάθε γωνιά του πλανήτη.Μπορεί να έχουν την τύχη να καταλήξουν μετά από μπαρότσαρκα διαρκείας σε μπαράκια με ζωντανή μουσική και δίπλα τους να απολαμβάνει ένα ποτηράκι κρασί ο Ντε Νίρο ή ο Μπόμπ Ντίλαν. Εμένα μου έτυχε...(καλά για τον Νικ Κείβ τι να πούμε, είναι και ντόπιος).
[Α, ναι: για το υπερκοστολογημένο στην Ελλάδα κρασί και την απόλυτη απουσία του (αντίθετα με τα ισπανικά και Ιταλικά) από τις Αυστραλιανές κάβες θα γράψω άλλη φορά.]
Για να συντηρήσει και να διασφαλίσει μελλοντικά την εξέλιξη της πόλης ο Δήμος της Μελβούρνης δεν εφησυχάζει. Όπως μου εξηγούσε ο καθηγητής πολεοδομίας Ρόμπ Άνταμς, επικεφαλής της ομάδας που σχεδιάζει το παρόν και το μέλλον της πόλης, σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ, ο σχεδιασμός αφορά το ίδιο το σήμερα και την επόμενη δεκαετία, οπότε και αναμένεται ο πληθυσμός να έχει διπλασιαστεί, πλησιάζοντας τα 10 εκατομμύρια.
Σχεδιάζουν. Και μετά εφαρμόζουν. Παράδειγμα: Μια περιοχή στις παρυφές τις πόλης, «απελευθερώνεται» από τις αρχές ώστε να επιτραπεί η δόμηση. Σχεδιάζουν τις θέσεις των οικιών, των καταστημάτων, των πάρκων, των σχολείων, τους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Μετά αναπτύσσουν τις υποδομές:
-Ηλεκτρισμός, νερό, αποχέτευση, συγκοινωνίες. Μετά κουμπώνουν τα κτίσματα στις θέσεις τους, τοποθετούν παντού το γκαζόν, τα λουλούδια (τα δέντρα τα έχουν ήδη προστατεύσει) και ένα ακόμη προάστιο δίνεται στους ενδιαφερόμενους. Ένας φίλος Έλληνας που ζει εδώ μου εξηγούσε πως για να κάνει αλλαγές στο σπίτι του χρειάστηκε να περιμένει μήπως κάνει ένσταση οποιοσδήποτε γείτονας ενώ πλήρωσε 10.000 δολ.(8500 ευρώ) παραπάνω για να αλλάξει τα σχέδια του γκαράζ (όλοι έχουν) επειδή η διέλευση του αυτοκινήτου, σύμφωνα με τον Δήμο, θα πλήγωνε τις ρίζες παρακείμενου δένδρου! Α, ναι: Η άδεια του δόθηκε εφόσον ολοκληρώθηκαν και οι αναλύσεις για την ποιότητα του χώματος στην αυλή ώστε σε περίπτωση που παίζουν παιδιά να μην εκτεθούν σε επικίνδυνους ρύπους!
Το δίκτυο των αστικών συγκοινωνιών είναι θαυμαστό: Γραμμές μετρό σχεδόν σε κάθε περιοχή, το καλύτερο δίκτυοτραμ του πλανήτη, αστικά λεωφορεία επίσης πεντακάθαρα που έρχονται στη στάση με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Τα όρια ταχύτητας στην πόλη έχουν προσδιοριστεί με βάση την ανάγκη προστασίας των πεζών. Από 40-60 χλμ το μέγιστο. Κι αν θες, τόλμα να τα παραβιάσεις...Κορνάρισμα; Τι είναι αυτό; Φυσικά στις διαβάσεις έχουν απόλυτη προτεραιότητα οι πεζοί. Και βέβαια τα πεζοδρόμια είναι απολύτως προστατευμένα από Ι.Χ και διασταυρώνονται με τους δρόμους μόνο όπου υπάρχουν διαβάσεις.
Ναι, είναι ακριβή πόλη. Ακριβότερη από την Αθήνα, σίγουρα. Το μέσο ενοίκιο για σπίτι δύο υπνοδωματίων ξεπερνάει το 1000 ευρώ. Όμως, όπως έχω διαπιστώσει και ο ίδιος, μπορείς να ζήσεις καλύτερα ξοδεύοντας λιγότερα απ΄ότι στην Ελληνική πρωτεύουσα. Είναι θέμα ποιότητας ζωής.
Ας περιοριστώ σε αυτά με μια τελευταία επισήμανση: Η Μελβούρνη θεμελιώθηκε το 1835. Την ίδια εποχή χτιζόταν η σύγχρονη Αθήνα. Η κοινή (στο χρόνο) πορεία δύο πόλεων 176 χρόνια μετά έφερε τη μια πόλη στην κορυφή και την άλλη, «της γής το δακτυλίδι», στη θέση 67. Σε σχέση με πέρυσι η Αθήνα έπεσε πέντε θέσεις, ξεπερνώντας –προς τα κάτω- το όριο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και τις υπανάπτυκτες πόλεις...
*Ο Αλέκος Μάρκελλος είναι δημοσιογράφος.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8589
Η επιτυχία της Αυστραλίας αγγίζει το απόλυτο αν συνυπολογίσει κανείς πως στις 10 πρώτες πόλεις οι έξι θέσεις ανήκουν σε πόλεις της Ωκεανίας. Καθόλου τυχαίο και κατά τη γνώμη μου πολύ δίκαιο.
Με το 99% των κατοίκων να ζει σε μονοκατοικίες με αυλές. Γεμάτη με τόσα πάρκα, γήπεδα και στάδια, παιδικές χαρές και αποκεντρωμένα εμπορικά κέντρα, η μητροπολιτική Μελβούρνη είναι ο παράδεισος της οικογενειακής ζωής. Οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία είναι θαυμάσια. Οι παροχές στην τρίτη ηλικία, αξιοζήλευτες. Βιβλιοθήκες, παντού. Με το κέντρο της πόληςγεμάτο με εντυπωσιακούς ουρανοξύστες οι οποίοι συναγωνίζονται ποιος θα κατακτήσει περισσότερα πράσινα αστέρια από την δημοτική αρχή. (φιλικά προς το περιβάλλον, με μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου).
ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ. Και στο κέντρο και την περιφέρεια.Προσωπικά από τότε που ήρθα εδώ δεν έχω πετάξει στο δρόμο ούτε γόπα τσιγάρου, ντρέπεσαι, θες δε θες. Αδέσποτα; Ούτε ένα.
Νυχτερινή ζωή; Αν και δεν έχω συχνά τη δυνατότητα να την παρακολουθώ, είναι εντυπωσιακή. Και όσοι πιστεύουν πως δεν ισχύει ας κυκλοφορήσουν ένα βράδυ, θα έχουν άπειρες επιλογές ειδικά σε εστιατόρια με γεύσεις από κάθε γωνιά του πλανήτη.Μπορεί να έχουν την τύχη να καταλήξουν μετά από μπαρότσαρκα διαρκείας σε μπαράκια με ζωντανή μουσική και δίπλα τους να απολαμβάνει ένα ποτηράκι κρασί ο Ντε Νίρο ή ο Μπόμπ Ντίλαν. Εμένα μου έτυχε...(καλά για τον Νικ Κείβ τι να πούμε, είναι και ντόπιος).
[Α, ναι: για το υπερκοστολογημένο στην Ελλάδα κρασί και την απόλυτη απουσία του (αντίθετα με τα ισπανικά και Ιταλικά) από τις Αυστραλιανές κάβες θα γράψω άλλη φορά.]
Για να συντηρήσει και να διασφαλίσει μελλοντικά την εξέλιξη της πόλης ο Δήμος της Μελβούρνης δεν εφησυχάζει. Όπως μου εξηγούσε ο καθηγητής πολεοδομίας Ρόμπ Άνταμς, επικεφαλής της ομάδας που σχεδιάζει το παρόν και το μέλλον της πόλης, σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ, ο σχεδιασμός αφορά το ίδιο το σήμερα και την επόμενη δεκαετία, οπότε και αναμένεται ο πληθυσμός να έχει διπλασιαστεί, πλησιάζοντας τα 10 εκατομμύρια.
Σχεδιάζουν. Και μετά εφαρμόζουν. Παράδειγμα: Μια περιοχή στις παρυφές τις πόλης, «απελευθερώνεται» από τις αρχές ώστε να επιτραπεί η δόμηση. Σχεδιάζουν τις θέσεις των οικιών, των καταστημάτων, των πάρκων, των σχολείων, τους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Μετά αναπτύσσουν τις υποδομές:
-Ηλεκτρισμός, νερό, αποχέτευση, συγκοινωνίες. Μετά κουμπώνουν τα κτίσματα στις θέσεις τους, τοποθετούν παντού το γκαζόν, τα λουλούδια (τα δέντρα τα έχουν ήδη προστατεύσει) και ένα ακόμη προάστιο δίνεται στους ενδιαφερόμενους. Ένας φίλος Έλληνας που ζει εδώ μου εξηγούσε πως για να κάνει αλλαγές στο σπίτι του χρειάστηκε να περιμένει μήπως κάνει ένσταση οποιοσδήποτε γείτονας ενώ πλήρωσε 10.000 δολ.(8500 ευρώ) παραπάνω για να αλλάξει τα σχέδια του γκαράζ (όλοι έχουν) επειδή η διέλευση του αυτοκινήτου, σύμφωνα με τον Δήμο, θα πλήγωνε τις ρίζες παρακείμενου δένδρου! Α, ναι: Η άδεια του δόθηκε εφόσον ολοκληρώθηκαν και οι αναλύσεις για την ποιότητα του χώματος στην αυλή ώστε σε περίπτωση που παίζουν παιδιά να μην εκτεθούν σε επικίνδυνους ρύπους!
Το δίκτυο των αστικών συγκοινωνιών είναι θαυμαστό: Γραμμές μετρό σχεδόν σε κάθε περιοχή, το καλύτερο δίκτυοτραμ του πλανήτη, αστικά λεωφορεία επίσης πεντακάθαρα που έρχονται στη στάση με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Τα όρια ταχύτητας στην πόλη έχουν προσδιοριστεί με βάση την ανάγκη προστασίας των πεζών. Από 40-60 χλμ το μέγιστο. Κι αν θες, τόλμα να τα παραβιάσεις...Κορνάρισμα; Τι είναι αυτό; Φυσικά στις διαβάσεις έχουν απόλυτη προτεραιότητα οι πεζοί. Και βέβαια τα πεζοδρόμια είναι απολύτως προστατευμένα από Ι.Χ και διασταυρώνονται με τους δρόμους μόνο όπου υπάρχουν διαβάσεις.
Ναι, είναι ακριβή πόλη. Ακριβότερη από την Αθήνα, σίγουρα. Το μέσο ενοίκιο για σπίτι δύο υπνοδωματίων ξεπερνάει το 1000 ευρώ. Όμως, όπως έχω διαπιστώσει και ο ίδιος, μπορείς να ζήσεις καλύτερα ξοδεύοντας λιγότερα απ΄ότι στην Ελληνική πρωτεύουσα. Είναι θέμα ποιότητας ζωής.
Ας περιοριστώ σε αυτά με μια τελευταία επισήμανση: Η Μελβούρνη θεμελιώθηκε το 1835. Την ίδια εποχή χτιζόταν η σύγχρονη Αθήνα. Η κοινή (στο χρόνο) πορεία δύο πόλεων 176 χρόνια μετά έφερε τη μια πόλη στην κορυφή και την άλλη, «της γής το δακτυλίδι», στη θέση 67. Σε σχέση με πέρυσι η Αθήνα έπεσε πέντε θέσεις, ξεπερνώντας –προς τα κάτω- το όριο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και τις υπανάπτυκτες πόλεις...
*Ο Αλέκος Μάρκελλος είναι δημοσιογράφος.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8589
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου