χαρακτηριστικών,ηθική αναρχία και αδιέξοδο.
Μια κρίση τρομερή έχει συνταράξει κάθε κοινωνικό θεσμό κι έχει παραβιάσει με βλάσφημη ορμή κάθε άδυτο της ζωής.Στην οικογένεια είπαμε πως έχει καταλυθεί η παλαιά αρραγής ενότητα.Τα σημερινά παιδιά είναι μάρτυρες μιας αδιαφορίας που σπάζει κόκαλα,ενός εγωισμού επίμονου που την αποδιοργανώνει.Ο σημερινός τρόπος ζωής δεν την ευνοεί κι,ακόμη,της λείπουν τα ιδανικά.Γιατί συντίθεται σήμερα μια οικογένεια και φέρνει στον κόσμο παιδιά;Σε τί αποβλέπει;Ποιους υψηλούς σκοπούς υπηρετεί συνειδητά;Αυτή η ασάφεια που απλώνεται μέσα στους κόλπους της μεταγγίζεται και στα παιδιά,για να κάνει την οικογένεια στα μάτια τους ένα θεσμό ανυπόληπτο,χωρίς βάρος,χωρίς τη δύναμη να συνθέσει τη σημερινή ζωή.
Η ίδια τραγική αβεβαιότητα έχει διαποτίσει από άκρη σ'άκρη την κοινωνική ζωή.
Δε σελαγίζουν πια στο στερέωμα της ιδανικά που θα έδιναν νόημα στη ζωή και ακτικείμενο στους αγώνες του ανθρώπου.Αφαιρέθηκε από τη ζωή το αντικείμενό της,η ηθική αρτίωση του ανθρώπου,κι αμέσως έγινε παράλογη,αίνιγμα που μας σκοτίζει και μας απελπίζει.H ειλικρίνεια,η υψηλοφροσύνη,η συνέπεια,η δικαιοσύνη,η χριστιανική αλληλεγγύη καθημερινά κατατεμαχίζονται,προσβάλλονται,απωθούνται από τη ζωή.Η γλώσσα,από όργανο ελευθερίας του ανθρώπου και συγκεκριμενοποίησης της της ζωής του,έγινε όργανο σκοτισμού,καπηλείας της αλήθειας,απάτης.
Η πνευματική ζωή δεν είναι πια το φρούριο εκείνο όπου πολλοί κατέφευγαν για να σώσουν όχι μόνο τον εαυτό τους,μα και τους άλλους.Είναι ένα αμπέλι ξέφραγο,χωρίς νόμους συναλλαγής,κακότητας,φθόνου και συστηματικού ψέυδους.[...]
Η δηλητηριώδης ετούτη,ανασχετική κάθε ηθικής δράσης,αβεβαιότητα εκταθεί και στη διεθνή ζωή.[...]Σύγχυση επικρατεί σ'όλους τους τομείς.[...]
Οι πνευματικές λειτουργίες του ανθρώπου,αυτές που χαρακτηρίζουν τον αληθινό άνθρωπο,αναστέλλονται έτσι κι αφήνεται ελεύθερο το πεδίο για το κρυμμένο ζώο.Πολεμάμε σήμερα ο ένας τον άλλο,για να αποσπάσουμε τα πιο ταπεινά,τα πιο αισχρά οφέλη,όχι για ιδανικά.Καταβροχθίζουμε ο ένας τον άλλο και το θεωρούμε φρόνιμο,ηθικό:σε τρώγω πριν προλάβεις να με φας εσύ.Κερδίζω την "ευκαιρία",γιατί εσύ έχεις ηθικούς δισταγμούς,ενώ εγώ είμαι "αποφασισμένος".Μέσα σ'αυτή την πηχτή,αβέβαιη νύχτα που σπαράζεται από βογγητά και μυκηθμούς,τα παιδιά είναι αδέσποτα,στο σκοτάδι,σε απόγνωση.Μοιάζουν σαν ταξιδιώτες που βίαια σαν για την υλική τους ευμάρεια,"να μην τους λείπει τίποτα,δεν τους είπαν πού κατευθύνονται,που πηγαίνουν,ποιο θα είναι το τέρμα.[...]Η ζωή έμεινε χωρίς ειδικό βάρος.
[...]Αυτής της καταλυτικής αγωνίας παιδιά είναι τα σημερινά παιδιά.Πρόβατα χωρίς ποιμένα,αδέσποτα ουσιαστικά,ξένα προς τον κόσμο του πνεύματος,συχνότατα προπετή.Ζουν μια ζωή ανούσια,σπασμωδική,γεμάτη από κραυγές,ακατανόητη,ζωή που δεν έχει σκοπό,που δεν κατευθύνεται προς ένα στόχο,που δεν φιλοδοξεί να πραγματώσει ένα ιδανικό.Η αβεβαιότητα του σύγχρονου κόσμου,η ρευστότητα κι ο ανηθικισμός του εισχωρούν μέσα στην ψυχή των παιδιών μας,γίνονται κατάσταση διαλυτική,που σπάει τους τένοντες της ψυχής κι εξευτελίζει εκ των προτέρων και αποθαρρύνει κάθε πνευματική απόπειρα ανασυγκρότησης.
Προσπαθούν,ψάχνουν τριγύρω να βρουν κάπου να στηριχτούν,ν'αναγνωρίσουν υποδείγματα βίου σωστού,ζητούν βοήθεια για να πιστέψουν.Βοήθεια πρακτική λόγια.Αλλά η εποχή αυτή σαν να έχει ένα και μόνο σκοπό:να εμποδίζει την πίστη,την ολόψυχη αφιέρωση,να σκοτίζει με σύγχυση τα πνεύματα και να συντηρεί την αβεβαιότητα που κυριολεκτικά σκοτώνει τις ψυχές.Κυνηγούν πλέον τα παιδιά την ξέφρενη διασκέδαση,το αυτοκίνητο,το όργιο,τη βουβή,ζωώδη καλοπέραση.Έχουν μάτια στεγνά,χέρια βιαστικά και αδίσταχτα,χωρίς τρυφερότητα,σπάζουν αλλά δεν θωπεύουν,χωρίς συγκίνηση,γεμάτα υπολογισμό,έτοιμα να πουληθούν,μικρά τέρατα μέσα σ'αυτό το θηριοτροφείο της εποχής που ετοίμασε η ανευθυνότητα των μεγάλων.Παιδιά τραγικα,ενός αιώνα από τους πιο οδυνηρούς για τον άνθρωπο,γιατί είναι ο μοναδικός αιώνας που τον απειλεί στα σοβαρά με ολοκληρωτική εξαφάνηση,αιώνας που ανατρέπει κάθε λεπτό τη ζωή και σκορπά το άγχος και τη θλίψη.Θλιμμένα παιδιά,χωρίς βαθιές χαρές που είναι προνόμιο της πνευματικής ζωής,ουσιαστικά έρημα μέσα σ'αυτόν τον πολύβουο κόσμο,τις πλατείες,τους δρόμους,τα ζαχαροπλαστεία.Τί μπορούμε να περιμένουμε από αυτά,όταν μπροστά στα μάτια τους αμαρτάνουμε συνεχώς,όταν γκρεμίζουμε μέσα στα τρυφερά τους στήθη τα ινδάλματα και εμπεδώνουμε την ηθηκή αναρχία και την ανθρώπινη διαφθορά;
K.Τσιρόπουλος,Αγωνιώδης θητεία,σελ.123-128,
επιλεγμένα αποσπάσματα,Εκδόσεις των Φίλων,Αθήνα 1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου