Του Έρωτα η Απαγορευμένη Ουσία

Τολμηρή αυτή η αυθόρμητη χημεία 

Ανυπόφορη αίσθηση ευφορίας

Και η ακατάπαυστη ροή να μαρτυράει 

Εθισμός. Δέθηκε κόμπος ο λαιμός

Γόρδιος δεσμός oι πρώτες λέξεις

Του Έρωτα η Απαγορευμένη Ουσία..

Στα σύννεφα των καταιγίδων που όλο λένε μα δεν έρχονται κρυμμένη

Στην κάθε στάλα της βροχής που ρίζα βαθειά  ποτίζει

Το τζάμι το θολό στα μαύρα τα γυαλιά το δάκρυ που ήθελε να ξεθυμάνει

Λυμένα κι άλυτα  αινίγματα και πρώτα ανύπαρκτα θερμά ραντεβού

Του Έρωτα η Απαγορευμένη Ουσία..

Τη ψάχνω στο συρτάρι που κλείδωσα κι έβαλα δήθεν το κλειδί, σε μια τυχαία τσέπη στη ντουλάπα. Μάταια.

Στο κάτω μέρος, στο στομάχι είναι

Ένα γλυκόπιοτο κενό

Στις φλέβες κυλάει ανάμεσα στα μάτια

Στα υγρά τα χείλη που για κάποιο λόγο τα βρέχεις συνεχώς να μη στεγνώσουν. Κι αυτά,  στεγνώνουν συνεχώς .

Του Έρωτα η Απαγορευμένη Ουσία..

Ή ανάσα που στενάζει σιγανά. Κρυφά. Υπόκωφα. Το glissando του ακορντεόν, το vibrato του τσέλο. Η πρώτη κρατημένη νότα ενός καλά χορδισμένου πιάνου μα κι ο απόηχος, που έμεινε αιώνια, της τελευταίας.

Εσύ. Του Έρωτα  Απαγορευμένη Ουσία..

Η έλλειψή σου, ανάθεμά σε, βαθύ στερητικό. Κανένα υποκατάστατο δε σε θυμίζει

Επικίνδυνη εσύ ουσία

Απαγορευμένη Απουσία.




[via]