Τίποτα δεν γίνεται τυχαία

Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη

«Εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές» λέει μια αρχαία κινέζικη ευχή και απ’ ότι φαίνεται «έπιασε» για ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη μας. Το περιεχόμενο της ευχής είναι πολύ σημαντικό σύμφωνα με αυτόν τον θρύλο, αφού μόνο μέσα σε τέτοιους καιρούς η εξέλιξη του ανθρώπου προχωράει με γοργά βήματα. Σε εποχές με «παχιές αγελάδες» ο άνθρωπος γίνεται ράθυμος και βυθίζεται μέσα στην απόλαυση της ύλης. Βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι η ύλη δεν είναι κάτι το κακό, αλλά η προσκόλληση σ’ αυτήν έχει αρνητικές συνέπειες για τη πρόοδο της ψυχής κάθε ανθρώπου.

Ζούμε, λοιπόν, σε εποχές με μεγάλο ενδιαφέρον από κάθε άποψη. Οι άνθρωποι δοκιμάζονται, όχι μόνο ατομικά αλλά κι ομαδικά, ως οικογένειες, ως φυλές, ως έθνη κι ως κράτη. Μέσα από αυτές τις συγκυρίες ο καθένας απ’ εμάς καλείται να πετύχει στο δικό του μάθημα, αυτό που θα του επιτρέψει να ανέβει ένα επίπεδο ψηλότερα, εφόσον τα καταφέρει, στην αντίθετη περίπτωση θα παραμείνει στάσιμος ενώ κινδυνεύει άμεσα και να υποβιβαστεί.

Η ανθρώπινη εξωτερική μορφή είναι μια παγίδα και ξεγελάει στη θέα της. Βλέπουμε στο πρόσωπο των άλλων έναν άνθρωπο και αναμένουμε μια συμπεριφορά εν πολλοίς, που αντιστοιχεί σε νοήμονα όντα, αλλά αυτό τελικά είναι μια πλάνη και θα πρέπει να την απορρίψουμε, για να μπορέσουμε να αποδεχθούμε τους συνοδοιπόρους μας όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε ή όπως νομίζουμε ότι πρέπει να είναι.

Το εξελικτικό επίπεδο κάθε ύπαρξης δεν είναι σύστοιχο με την εμφάνιση του κι ας έχει τα χαρακτηριστικά του βασιλείου στο οποίο ανήκει. Έτσι κάθε μορφή είναι η εκδήλωση μιας ψυχής που μπορεί να είναι εκατομμυρίων ετών ή μερικών χιλιάδων, ωστόσο φαινομενικά όλες μοιάζουν μεταξύ τους. Αυτή η ομοιότητα όμως καταρρίπτεται ή επιβεβαιώνεται από τη συμπεριφορά της ενδεδυμένης προσωπικότητας και τότε εύκολα μπορεί να διαγνώσει κάποιος, ότι είμαστε διαφορετικοί. Προερχόμαστε από το Όλο, είμαστε παιδιά του ίδιου Πατέρα, θα επιστρέψουμε στο πλήρωμα του χρόνου και πάλι στη Πηγή, ωστόσο έχουμε διαφορετική ημερομηνία εκπόρευσης και διαφορετική αποστολή να εκτελέσουμε.

Από τη στιγμή της πρώτης ενσάρκωσης μέχρι τη σημερινή ο δρόμος ήταν μακρύς γεμάτος από αμέτρητα λάθη, δοκιμασίες κι επανορθώσεις. Κάθε δράση είχε ως αποτέλεσμα και μια αντίδραση, δυστυχώς η ενθύμηση της αιτίας δεν ήταν σχεδόν ποτέ σε όλους δυνατή, αλλά η λήθη και η αμνησία δεν αποδεικνύουν ότι η αιτία δεν γεννήθηκε.

Οι άνθρωποι βολεύονται στο να αναζητούν τον «Φταίχτη» απέναντι τους, σε έναν άλλο άνθρωπο που όμως δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν ξεκάθαρο καθρέφτη του δικού τους ειδώλου. Θεωρούν εύκολα ότι τα γεγονότα γύρω τους έχουν υφανθεί από τρίτους μόνο και μόνο για να τους παγιδέψουν, για να γίνουν τροφή, επειδή είναι αναλώσιμοι. Σε ένα μεγάλο βαθμό όλες οι φυσικές μορφές είναι αναλώσιμες ή καλύτερα ανακυκλώσιμες αλλά τίποτε δεν γίνεται τυχαία και τίποτε δεν ισχύει εξίσου για όλους, στην αντίθετη περίπτωση όλοι θα είχαν απολύτως τα ίδια βιώματα, κάτι που όμως δεν συμβαίνει. Συνεπώς όταν διαδραματίζονται συλλογικά φαινόμενα, τα άτομα που εμπλέκονται σ’ αυτά, έχουν να «λύσουν» κοινές διαφορές.

Εκείνος που εμφανίζεται στη ζωή μας φορώντας το μανδύα του δήμιου, ακόμη κι αν δε το κατανοεί, χρεώνεται με ένα βαρύ κάρμα μόνο και μόνο για να εξαγνίσει το δικό μας. Κατ’ αυτή την έννοια είμαστε όλοι ηθοποιοί και κάθε φορά παίζουμε ένα συμπαντικό ρόλο για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη κάποιων ψυχών. Όλοι έχουμε περάσει, μέσα από την διαρκή εναλλαγή των ρόλων, από την ίδια θέση. Κι όμως μπορεί να ακουστεί εντελώς παράδοξο, αλλά στα μάτια του πιο μισητού μας εχθρού κάποια στιγμή θα αντικρύσουμε μια ψυχή που θυσιάστηκε για να σβήσει ένα δικό μας παλιό λάθος. Δυστυχώς κι η ίδια, ως επακόλουθο, θα υποστεί ανάλογες δοκιμασίες λόγω αυτής της δράσης. Φανταστείτε λοιπόν το μέγεθος της θυσίας στην οποία υποβάλλεται!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι, άπειροι θα έλεγα, που το σύμπαν ανταποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Μη βλασφημείτε τους ανθρώπους που φορούν προσωρινά τη μάσκα του ανθρώπου, ο οποίες εκτελεί υποσυνείδητες εντολές και στρέφεται εναντίον σας. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο, ως εφαρμογή στη πράξη, δε πειράζει όμως, είναι πολύ σημαντικό ακόμη κι αν κατανοηθεί ως θεωρία, γιατί αυτή η κατανόηση θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη και θα επηρεάσει σημαντικά τη συμπεριφορά της προσωπικότητας σας, προς όφελος της ψυχής σας.

Είναι πολύ δύσκολο να αποποιηθεί ένας απλός άνθρωπος, όταν έχει επιλεγεί, το ρόλο του δήμιου σε βάρος άλλων συνανθρώπων του, στην ουσία απαιτείται μεγάλη συνειδητότητα εκ μέρους του αλλά κι απίστευτη δύναμη για να σπάσει τα δικά του καρμικά δεσμά. Στη πραγματικότητα το κάρμα παίζει ταυτόχρονα ένα αφανή διπλό παιγνίδι: Από τη μια εξαγνίζει το δικό μας καρμικό υπόλοιπο κι από την άλλη δίνει μια τεράστια ευκαιρία στον υποψήφιο θύτη να ξεφύγει από τον δικό του ρόλο.

Τελικά τόσο από το «θύμα» όσο κι από τον «θύτη» η ζωή προσδοκά κατανόηση και μετά-νόηση, έτσι ώστε αν ο πρώτος συνειδητοποιήσει ότι τίποτε δε γίνεται τυχαία, αλλά κάπου κάποτε είχε υποπέσει σε αστοχία (αμαρτία) κι αποδεχθεί ότι τώρα ετοιμάζεται να εισπράξει το τίμημα εκείνης της συμπεριφοράς κι αν ο δεύτερος κατανοήσει ότι η σημερινή του πράξη θα γίνει μπούμερανγκ που θα επιστρέψει στον ίδιο, κι αυτό τον κάνει να παραιτηθεί απ’ την όποια προσπάθεια, τα καρμικά δεσμά και των δύο λύνονται αυτομάτως και το φαινόμενο που ετοιμαζόταν να υλοποιηθεί πραγματικά εξαϋλώνεται.

Αν οι δυο αυτοί άνθρωποι μπορούσαν να δουν εκείνη τη στιγμή τι συμβαίνει στο αόρατο θα συμφωνούσαν ότι, μόλις έλαβε χώρα ένα θαύμα. Τελικά όλοι, θύτες και θύματα, είμαστε δούλοι και μαριονέτες, ο καθένας των δικών του πειρασμών. Μόνο μια εσωτερική επανάσταση μπορεί να μας απελευθερώσει.

Ίσως κάποιος να θεωρεί ότι υπάρχουν αόρατοι εχθροί της ανθρωπότητας που προσπαθούν να την καταστήσουν υποχείριο τους. Φυσικά και υπάρχουν και πραγματικά η ανθρωπότητα κατά διαστήματα δέχεται σφοδρές επιθέσεις κι εκτυλίσσονται καθημερινά σκοτεινά σενάρια με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της. Πλην όμως για να συμβούν όλα αυτά και να πάρουν σάρκα κι οστά τα χθόνια σχέδια των αρνητικών δυνάμεων, είμαστε εμείς που όχι μόνο το επιτρέπουμε, αλλά σε πολλές των περιπτώσεων το έχουμε προκαλέσει κιόλας εκχωρώντας την συλλογική δύναμη της σκέψης μας .

Ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, τίποτε δε γίνεται τυχαία και δίχως τη δική μας συνδρομή δεν υπάρχει καμία περίπτωση επιτυχίας. Ωστόσο πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι πέρα από τις πράξεις και τον λόγο, κάρμα δημιουργεί κι η σκέψη. Έτσι όταν εκχωρούμε τη δύναμη της σκέψης μας σε σκοτεινά κέντρα εξουσίας ή όταν την συντονίζουμε με αρνητικά φαινόμενα, είναι σαν να ανοίγουμε αστρικές πύλες για να εισβάλουν όλα αυτά στη καθημερινότητα μας.

Απ’ όσα έχουμε αναλύσει πιο πάνω, προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα, τροφή για σκέψη: Τα κλειδιά της ζωής μας τα κρατάμε μόνο εμείς, τα προβλήματα ξεκινάνε όταν τα παραχωρούμε σε αρνητικές σκέψεις κι ελαττώματα γιατί τότε την προσωπικότητα μας την εξουσιάζουν οι «άλλοι» μέσω του φόβου και των πειρασμών και την οδηγούν σε άνομες πράξεις. Η επιλογή είναι δική μας, αν γίνει συνειδητά. Είμαστε ικανοί για όλα, αλλά ενίοτε εκχωρούμε αυτή την ικανότητα, κι όταν συμβαίνει αυτό τότε γινόμαστε αποδέκτες των αποτελεσμάτων αυτής της πηγής στην οποία παραχωρήσαμε τα κλειδιά της ζωή μας. Αναρωτηθείτε: Μήπως ήρθε η ώρα να τα παραδώσετε άνευ όρου στην Αγάπη; Μήπως ήρθε η ώρα να στρέψετε όλες τις σκέψεις σας μόνο στο Φως;

via