Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Το μαγικό ραβδί


Είχα πάθει κρίση ηλικίας, απ’ αυτές που σε πιάνουν κάθε διετία, μόνο που αυτή τη φορά ήταν ενισχυμένη: συν έξι κιλά. Ποτέ δεν έδινα σημασία στα ινστιτούτα ομορφιάς, όμως κάποια στιγμή στη ζωή σου νιώθεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι.
Από την Ελένη*
Η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι: Ένα πρωί ξεκίνησα για το γραφείο. Ήταν απ’ αυτά τα πρωινά που προσπαθείς πολύ να βρεις ρούχα που να σου κάνουν, που εύχεσαι να είχες κάνει αποτρίχωση και ψάχνεις για σκούρο καλσόν, που έχεις ξεμείνει από καφέ, που... Μια συνηθισμένη μέρα δηλαδή. Το τρέξιμό μου στο δρόμο διέκοψε ένα τριαντάφυλλο. Λίγο έλειψε να το καταπιώ. Και μετά μια φωνή: «Γεια σας». Ένας κούκλος με κοστούμι. Η αυταρέσκειά μου πολύ θα ήθελε αυτό να ήταν φλερτ από εκείνα που συμβαίνουν στις ταινίες, αλλά η αυταρέσκειά μου θέλει συνήθως τα πιο απίθανα πράγματα. Στην πραγματικότητα βρισκόμουν στο υπαίθριο περίπτερο ενός ινστιτούτου ομορφιάς. O κούκλος με το τρικ (δηλαδή, το τριαντάφυλλο) με έπεισε να παρακολουθήσω μια ενημέρωση από τις «επιστημονικές συμβούλους» του ινστιτούτου. Έκλεισα ραντεβού το ίδιο απόγευμα. Δεν θα άφηνα τέτοιον «οιωνό» ανεκμετάλλευτο...

Η καλή νεράιδα
Κάθισα στο σαλόνι με άλλες γυναίκες, που κουβέντιαζαν για ινστιτούτα που είχαν επισκεφτεί, για θεραπείες αποτρίχωσης, αδυνατίσματος, κυτταρίτιδας. Είχαν όλες παράπονα. Και τότε γιατί βρίσκονταν εκεί, αναρωτήθηκα. Προφανώς, ήταν υπερβολικές ή επιρρεπείς σε ζαβολιές (βλ. σοκολατίνες). Ύστερα από λίγο μια κυρία με άσπρη ρόμπα μού συστήθηκε ως «επιστημονική σύμβουλος» και με οδήγησε στο γραφείο της. Γρήγορα κατάλαβα ότι υπήρχαν λύσεις για τα πάντα. Σε ένα μήνα –το πολύ– θα γινόμουν Ναόμι. Θα ξεπερνούσα και τη Ζιζέλ. Δεν θα γύριζες ούτε να την κοιτάξεις μπροστά στο –μελλοντικό– καινούριο μου εαυτό.
Τοπικό αδυνάτισμα, εξαφάνιση κυτταρίτιδας, δωρεάν σύσφιξη και καθόλου δίαιτα. «Άλλωστε η δίαιτα δεν αδυνατίζει τοπικά». Τι ωραία που τα έλεγε η κυρία επιστημονική σύμβουλος. Μα, τι άσχετες οι φίλες μου. Πώς δεν το είχαν σκεφτεί ως τώρα; Στην τιμή απογοητεύτηκα, αλλά τελικά φάνηκα πολύ τυχερή. Το ινστιτούτο είχε επέτειο για τα «δέκα χρόνια λειτουργίας», κι έτσι κέρδισα 50% έκπτωση. Έπρεπε όμως να το αποφασίσω επιτόπου και να προπληρώσω τη θεραπεία, διότι η προσφορά ίσχυε μόνο εκείνη την ημέρα. Ε, λοιπόν, το αποφάσισα.

Στο χορό
Oδηγήθηκα για μετρήσεις –βάρος, πόντοι, λιπομέτρηση– και μετά στη διαιτολόγο. Την οποία έσπευσα να βάλω στη θέση της: «Α, λάθος κάνετε. Το δικό μου πρόγραμμα είναι χωρίς δίαιτα». Η απάντηση ήταν καθησυχαστική. Απλώς θα μιλούσαμε για γενικούς κανόνες διατροφής. Κατέληξα με τρεις σελίδες «κανόνες» και μια δίαιτα με τα όλα της. Ποτέ δεν είχα ακολουθήσει τόσο αυστηρό διαιτολόγιο. Ακόμη και η μαμά μου επιτρεπόταν να φάει διπλάσιο φαγητό. Σκέφτηκα ότι η δουλειά των διαιτολόγων είναι φύσει σαδιστική και πέταξα τη δίαιτα στα σκουπίδια. Άλλωστε είχα στα πόδια μου τόσα «ξεκούραστα» μηχανήματα, που μου είχαν κοστίσει και μια περιουσία (μισή, αν υπολογίσεις και την έκπτωση).
Στην πρώτη μου επίσκεψη ένας γιατρός, αφού με κατατόπισε για την προσωπική μου θεραπεία, με οδήγησε σε μια αίθουσα με αντικριστά κρεβάτια και πολλές γυναίκες ξαπλωμένες, άλλες με καλώδια, άλλες τυλιγμένες σε κουβέρτες κι άλλες βαμμένες πράσινες και αμπαλαρισμένες με σελοφάν. Εγώ μπήκα κατευθείαν στο «διαστημικό αδυνάτισμα», δηλαδή στο φούρνο. Σε τυλίγουν με νάιλον, σε κλείνουν σε ένα μηχάνημα ολόκληρη, εκτός από το κεφάλι, και ρυθμίζουν τη θερμοκρασία και το «υπερβαρυντικό οξυγόνο» ανάλογα με τις ανάγκες σου – κοινώς, κανονίζουν στους πόσους βαθμούς θα ψηθείς. Oι δικές μου «ανάγκες» ήταν για 40 βαθμούς Κελσίου. Υποψιαζόμουν ότι η κυρία δίπλα θα χρειαζόταν από ατμομάγειρα και πάνω, αλλά δεν τόλμησα να ρωτήσω.

Η κακιά μάγισσα
Δεκαπέντε μέρες μετά δεν είχα χάσει γραμμάριο, ενώ είχα αρχίσει να παρατηρώ περίεργα συμπτώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Μικρά εξογκώματα, λίγη φαγούρα και κάποιες φορές έντονο τσούξιμο. Έκλεισα ραντεβού με την «επιστημονική σύμβουλο», η οποία είχε όλες τις απαντήσεις: «Τα μηχανήματα κάνουν καλή δουλειά, αλλά όχι χωρίς διατροφή» (δίαιτα δηλαδή). Για τις γυναικολογικές ενοχλήσεις ήταν κάθετη: «Στο ινστιτούτο μας οι κανόνες υγιεινής τηρούνται κατά γράμμα». Μου πρότεινε «πιο δυναμικές» λύσεις για το αδυνάτισμα. Θα μπορούσα να ενισχύσω το πρόγραμμα με πιο δραστικές θεραπείες. Φυσικά, ως πελάτισσα (και μόνο για εκείνη την ημέρα) θα είχα 80% έκπτωση. Της είπα ότι ήθελα χρόνο, όμως εκείνη επέμεινε ότι την επομένη δεν θα ίσχυε η προσφορά. Ήθελα να της πω «Βάζεις στοίχημα;», αλλά περιορίστηκα σε ένα «Θα το σκεφτώ».
Oι φίλες μου επέμεναν να απευθυνθώ σε γιατρό. Ειδικά όταν τους ανέφερα το γυναικολογικό πρόβλημα που αντιμετώπιζα. Είχα παρατηρήσει ότι όλες οι πελάτισσες τυλίγονταν με το ίδιο νάιλον, ενώ δεν φορούσαμε εσώρουχα. Την τελευταία φορά είχα φέρει δική μου πετσέτα, αλλά ο γιατρός δεν με είχε αφήσει να τη χρησιμοποιήσω λέγοντας πως «εμποδίζει την εφίδρωση». Όταν, δε, τους έδειξα τα πόδια μου που είχαν γεμίσει μικρές, κόκκινες φλέβες σαν ιστούς αράχνης, οι φίλες μου μου έκλεισαν από μόνες τους ραντεβού με γυναικολόγο.
Στο ιατρείο, όσο εξιστορούσα τα παθήματά μου, τόσο η γιατρός εκνευριζόταν. Της ανέφερα για το «φούρνο» και τα θετικά του «υπερβαρυντικού οξυγόνου». Είχα γίνει, βλέπεις, εξπέρ στη θεωρία. Όταν έφτασα στους κανόνες υγιεινής, η γιατρός άναψε τσιγάρο (εκεί κατάλαβα ότι είχε πραγματικά εκνευριστεί). Μετά τη λεπτομερή εξέταση, η διάγνωση ήρθε σαν κεραμίδα: «κονδυλώματα». Είχα μείνει άφωνη, ενώ παράλληλα αναρωτιόμουν πώς είχα φανεί τόσο απρόσεκτη, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την υγεία και σε πρώτη την εμφάνισή μου.
Η γιατρός μού πρότεινε να τα πάρουμε από την αρχή. «Σου ζήτησαν να κάνεις ιατρικές εξετάσεις πριν ξεκινήσεις όλα αυτά;» με ρώτησε. Όταν της απάντησα πως όχι, εκείνη συνέχισε να με βομβαρδίζει με ερωτήσεις: «O γιατρός τι ειδικότητα είχε; Είπες ότι έχεις πρόβλημα με το θυρεοειδή, πριν κάνεις θεραπεία φυκιών με ιώδιο;». Πριν μου γκρεμίσει ολόκληρο το παραμύθι, τη ρώτησα τι λύσεις θα μου έδινε εκείνη. Η απάντησή της ήταν κατηγορηματική: «Γυμναστική όσο πιο συχνά μπορείς, σωστή διατροφή για πάντα, πειστήρια από τον κάθε “ειδικό” και μια καλή κουβέντα με τον εαυτό σου, για να αγαπήσεις το πώς είσαι. Και τώρα, άμεσος καυτηριασμός στα κονδυλώματα». Καλά να πάθω.

Oρκιστείτε, παρακαλώ
Την επόμενη μέρα επισκέφτηκα την «επιστημονική σύμβουλο» με το χαρτί της διάγνωσης. Της είπα χωρίς περιστροφές ότι ήθελα τα λεφτά μου πίσω. Εκείνη, βράχος: «Δεν μπορείτε να αποδείξετε ότι η μόλυνση συνέβη στο χώρο μας. Εξάλλου, η επιστροφή χρημάτων είναι ενάντια στην πολιτική της εταιρείας». Για πρώτη φορά αποφάσισα να φερθώ ως συνειδητοποιημένος καταναλωτής – στο λίγο πιο υστερικό του. Την απείλησα με μήνυση, καταγγελία του «γιατρού» στον Ιατρικό Σύλλογο και δημόσια δυσφήμηση για τους κανόνες υγιεινής τους. Εκείνη, ανένδοτη, επέμενε ότι το λάθος ήταν δικό μου.
Κράτησα την υπόσχεσή μου και οι μηνύσεις έπεσαν βροχή. Στην αρχή ο δικηγόρος μου δίσταζε. Θα ήταν δύσκολο να πολεμήσουμε έναν κολοσσό. O Ιατρικός Σύλλογος, ευτυχώς, μας βοήθησε. O «γιατρός» του ινστιτούτου δεν ήταν γιατρός. Ήταν φοιτητής Ιατρικής. Και το πιο κουφό, η «επιστημονική σύμβουλος» ήταν απόφοιτος μάρκετινγκ. Όταν βγήκαν αυτά τα στοιχεία στην επιφάνεια, ήρθα σε επικοινωνία και με άλλες πελάτισσες. Άλλες δύο είχαν μολυνθεί, αλλά δεν είχαν υποψιαστεί ότι ήταν από το ινστιτούτο. Το δικαστήριο το κέρδισα. Δύο χρόνια μετά. Και την υγεία μου επίσης.
Φυσικά, το παραμύθι της εύκολης και ανώδυνης ομορφιάς τελείωσε για μένα εκεί. Η άγνοια δεν αποτελεί άλλοθι για τα παθήματά μου, αλλά τουλάχιστον αυτά μου έγιναν μάθημα. Το κυριότερο που έμαθα ήταν ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να ρωτάς για ό,τι σε απασχολεί και να ζητάς εξειδικευμένες απαντήσεις. Στους «και καλά» ειδικούς έχω να πω απλώς «αντίο και ευχαριστώ για τα ψάρια».

Ομάδα Ζήτα
Αν βρεθείς σε κάποιο ινστιτούτο για συγκεκριμένη θεραπεία, ζήτα πάντα:
Αποδεικτικά για την ειδικότητα των «επιστημονικών συμβούλων».
Άδεια λειτουργίας του ινστιτούτου και βεβαίωση για την τήρηση των κανόνων υγιεινής.  Ιατρικό έλεγχο και συμβουλές γιατρού, πριν ξεκινήσεις.
Να μην πληρώσεις προκαταβολικά. Αν αρνηθούν, κάτι δεν πάει καλά.

COSMOPOLITAN

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου