«Η Αθήνα της κρίσης». Ακούμε καθημερινά τη φράση, τη συζητάμε μεταξύ μας χωρίς χαμόγελο, ζυγίζουμε τις δυνάμεις μας, κατεβάζουμε τα φρύδια μας σαν ανοίγουμε φακέλους λογαριασμών κι αφουγκραζόμαστε τις αντοχές μας. Όσοι ανήκουμε πια στις τάξεις των ανέργων ή της μερικής απασχόλησης είμαστε κουρασμένοι. Παλεύουμε για να τα φέρουμε πέρα, για να κάνουμε το καλύτερο για τη ζωή μας· ακόμα κι αν αυτή η ζωή συμβιβάστηκε πια σε όρους επιβίωσης. Πολλοί από εμάς μετανάστευσαν για μια καλύτερη τύχη, άλλοι τόσοι σαν εμάς βίωσαν πολέμους και ήρθαν από άλλες χώρες, κόλλησαν εδώ, βούλιαξαν στην μικρή και σκοτεινή πόλη της Αθήνας. Κι εκείνοι, την ίδια επιβίωση με εμάς επιχειρούν, μόνο που κόλλησαν σε γρανάζια που ποτέ δεν περίμεναν πως θα εγκλωβιστούν για χρόνια μέσα τους.
