Σε καθημερινό θέμα ενασχόλησης του Guardian έχει μετατραπεί η υπόθεση της
δίωξης και αθώωσης του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη και κατ' επέκταση ο τραγικός χειρισμός της φερόμενης «λίστας Λαγκάρντ» από τις πρώην και νυν κυβερνήσεις.
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, στο εν λόγω δημοσίευμα δεν εντοπίζεται και τόσο στον αποκαλυπτικό του τόνο – καθώς δεν κομίζει κάποιο νέο στοιχείο στην ιστορία – αλλά στον άλλοτε έμμεσο και άλλοτε άμεσο σαρκαστικό τόνο του προς το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που δεν έδειξε καμία διάθεση να πράξει το αυτονόητο, καθιστώντας τον εαυτό του συνένοχο.
Μάλιστα το δημοσίευμα αναφέρει πως «το να χαθούν μερικά ονόματα φερόμενων φοροφυγάδων δηλώνει αμέλεια.Το να χάνεις όμως 2.059 ονόματα μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ενδεικτικό της νοοτροπίας μιας πολιτικής ελίτ που προσπαθεί να αποκρύψει τις παραβατικές πράξεις των επιχειρηματιών φίλων της και, αν πράγματι η λίστα είναι έγκυρη, μερικών εκ των ανώτερων μελών της».
Σε μία χώρα, προσθέτει το δημοσίευμα, η οποία ματώνει υπό το βάρος επαχθών μέτρων λιτότητας και μειώσεων, το να μην αντιμετωπίζεις άμεσα και αποτελεσματικά τα ενδημικά φαινόμενα φοροδιαφυγής των οικονομικά ισχυρών είναι τουλάχιστον άδικο.
Και το δημοσίευμα καταλήγει:
«Επιτρέψτε μας λοιπόν να προτείνουμε μία λύση: αντί να παρεμποδίζεται το έργο του κυρίου Βαξεβάνη, η Ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να του αναθέσει μία από τις σημαντικότερες αποστολές – την πάταξη της φοροδιαφυγής. Έχει επιδείξει το απαιτούμενο θάρρος και την απαιτούμενη αφοσίωση στην αναζήτηση της αλήθειας... Αυτό που θα έχει χάσει η Ελληνική δημοσιογραφία, θα το έχει κερδίσει η χώρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου